Szkło laboratoryjne to podstawowe wyposażenie każdego laboratorium. Tą ogólną nazwą określa się różnego rodzaju wykonane ze szkła narzędzia takie jak choćby bagietki, kolby, biurety, lejki czy butelki.
Dlaczego szkło?
Każdy ze stosowanych w produkcji rodzajów szkła laboratyjnego odznacza się wysoką odpornością chemiczną, niewielką wrażliwością na zmiany temperatury (choć to nie zawsze jest wymagane i są również rodzaje szkła nieodporne na temperatury wysokie) i ważną w przypadku badań laboratoryjnych przezroczystością. Rozróżnia się kilka rodzajów szkła laboratoryjnego – najczęściej stosowane jest szkło borokrzemowe, ale również sodowo-wapniowe oraz kwarcowe.
Właściwości różnych rodzajów szkła laboratoryjnego
Większość szklanych narzędzi laboratoryjnych wykonuje się ze szkła borokrzemowego, składającego się głównie z tlenku krzemu i tlenku boru. Szkło borokrzemowe odznacza się wysoką odpornością chemiczną oraz niewielką wrażliwością na zmiany temperatury, a także świetną przezroczystością optyczną. Kolejny rodzaj szkła, które jest często stosowane w laboratoriach to niedrogie i łatwo dostępne szkło sodowo-wapniowe. Wykonuje się z niego głównie produkty nie wymagające kontaktu z wysoką temperaturą oraz substancjami agresywnymi. Często spotykane w laboratoriach jest również szkło kwarcowe, wykazujące wysoką odporność na wahania temperatur, działanie silnych kwasów (za wyjątkiem kwasu fluorowodorowego) i wody, a z kolei niewielką odporność na działanie substancji zasadowych. Szkło kwarcowe ponadto ma tę właściwość, że przepuszcza promieniowanie zarówno nadfioletowe, jak i podczerwone.
